Старац Емилијан Симонопетритски

Шта, дакле, желиш? Зашто немаш врлина? Зашто имаш таму, а немаш светлости, кад Бог све може да уреди и уређује? Зашто си безнадежан? Зашто се бринеш? Зашто се мучиш? Што се бринеш за
грех свој, за неуспех свој, глупост своју, скрушеност своју, што се бринеш за то да ли си здрав или ниси? Што се секираш зато што су ти нанели неправду, шта те се тиче да ли су те чули или нису? Што се бринеш за то да ли је било земљотреса или не? Што се бринеш за то да ли си осиромашио или си се обогатио? Од каквог је све то значаја, када је Сами Бог пред тобом?

(старац Емилијан Симонопетритски)